cwenk.pl | fotografia

za sprawą kreacji Colina Firtha ten film nabiera niezwykle ciekawszego wymiaru. Emocje, humor i ciekawe studium trudnej przyjaźni. Twarz Alberta (Colin Firth) to spektakl sam w sobie, kamera rejestruje każdy grymas, drgnięcie mięśni, każdy ruch jest zarejestrowany obiektywem kamery. Zdecydowanie warty polecenia.

jeszcze jeden film o bokserach... nie mniej pokazany inaczej, bez patosu ale ze wskazaniem na pochwalę konsekwencji. Nieco przewidywalny, z ciekawie pokazanym aspektem rodzinnym w kontekście sportowych ambicji. Kolejny film pokazujący, że pojedynek sportowy wygrywa się nie na boisku ale jeszcze w szatni.

let's start.

dodanych do fotoalbumu wraz z postanowieniem stworzenia cyklu dokumentującego piękno dolnego śląska. Zaczynam od Uskorza.

równe szanse dla wszystkich! genialnie wpisująca się projekcja przyszłości we wszechobecną manipulację. Czy twoja opaska jest dobrze wyregulowana?

remake klasycznego "Prawdziwego męstwa" z 1969 roku, czyli kolejna warta uwagi propozycja braci Coen. Pierwszoligowe aktorstwo, nieprzeciętne widoki, ciekawe kadry, mimo, że western - warto obejrzeć.

produkcja z 1998 roku w reżyserii Petera Weira, jest ciekawą opowieścią o samotności człowieka uwięzionego w wielkim świecie. Zaskakujące kadry z ukrytych kamer wraz z doskonałą muzyką wyróżniają film na tle innych. Truman Show to nie tylko opowieść o samotności to również pytanie o zgodę na inwigilację, jakże ciekawe i aktualne właśnie teraz, w dobie wszechobecnych portali społecznościowych, gdzie ludzie sami decydują dzielić się najintymniejszymi chwilami ze swojego życia... Uśmiechnij się, ty też możesz być w ukrytej kamerze.

prezentacja piękna kanionu Blue John (koło Moab w stanie Utah), może nie była priorytetem ale to zadanie zdecydowanie udało się operatorom produkcji 127 godzin. Konfrontacja uroku gór z ich bezwzględnością to chyba najkrótszy możliwy opis tego filmu, wyreżyserowanego przez Danny'ego Boyle'a (oscar za Slumdog. Milioner z ulicy). Większość filmu to wąskie kadry i specyficzne oświetlenie - światło nigdy nie pada bezpośrednio na Arona, zawsze jest rozproszone, to prawdziwy spektakl półcieni. Ograniczenie środków wyrazu doskonale wpisuje się w zakleszczenie bohatera w pułapce kanionu. 127 godzin jest filmem o walce z samym sobą, jest filmem o woli życia.

po Zapaśniku, kolejna ciekawa, reżyserska propozycja Aronofsky'ego. Warty obejrzenia obraz, pokazujący dążenie do perfekcji. Natalie Portman w roli rozdartej na graniczy szaleństwa, rywalizującej, dążącej do perfekcji tancerki, wypada znakomicie. Muzyka i dbałość o wypełnianie kadru, to wszytko powoduje, że film ogląda się bardzo dobrze. Co najważniejsze film zmusza do refleksji, zastanowienia w imię czego warto się poświęcać? Sztuki, pasji, uznania w oczach innych? Czy warto?